Hәрбер бала назга, яратуга мохтаҗ. Ярату – ул нәфислек, ягымлылык, назлылык. Балагызны назлап яратсагыз, сез үзегезне ихтирам итәргә, яратырга өйрәтәсез.
Ярату, наз, гаделлек – бик кирәкле хисләр. Ата-ана мәхәббәте балаларга тормыш терәге, таяныч бирә. Алар бу вакытта үзләрен көчлерәк hәм ышанычлырак итеп тоялар. Әгәр баланы кечкенәдән яратсаң, дөрес тәрбия бирсәң, ул башкаларны да хөрмәт итеп, ярата белә.
Бүтәннәргә кайгыртучанлык күрсәтү – иң югары яшәеш формасы, кечкенәдән үк кайгыртучанлык hәм мәхәббәт тоймаган бала, үсеп җиткәч бу хисләрне башкаларга бирә алмый. Шуңа күрә киң күңеллелекне, миhербанлыкны, эчкерсез хисләрне вакытында аңлатырга, соңга калмаска кирәк.
Чын әти-әни мәхәббәте – акыл hәм зиhен белән эшләнергә тиеш. Күмәк эш, китап уку, телевизор карау, табигатькә чыгу, түгәрәк өстәл артында гаилә ашы h.б гаиләне берләштерә, тулыландыра, бала горурлана, шатлана. Әлеге хисләр, эшләр, әлбәттә, бердәм, тату гаиләдә генә була.
Ярату, тәрбия хисе hәр гаиләдә төрлечә бирелә. Берсендә наз, иркәлек кирәгеннән күп, бала иркәләнеп, тәртипсез булып үсә. Ә икенче гаиләдә иркәләү, наз каядыр яшерелә. Бала мәхәббәткә, назга, иркәләүгә сусап үсә, ялгызлыкта тилмерә.
Балага мәхәббәт кирәк, ләкин ул акыл hәм зиhен белән бирелергә тиеш. Шул вакытта гына бала үзенең шәхес икәнлеген тоеп үсәр, яктылыкка hәм мәрхәмәтлелеккә омтылыр.